Music Tracks The entrance About
 
 
"Persephone: Queen of the Underworld"
Mythological review
 
English translation by Apostolia Tsigara
 
  Long before our era, when the world was ruled by the Olympian Gods, Persephone, the daughter of Zeus and Demeter was born. Demeter, meaning "Mother Earth", was the harvest goddess. She also protected marriage and motherhood. She taught Triptolemus, son of the King Celeus of Eleusis, the cultivation of wheat and the secrets of agriculture and he in turn taught them to the rest of the world.

Pluto (or "Hades", the unseen one), was the brother of Zeus and Poseidon. The three gods fought against the Titans and after their victory they claimed rulership over the world. Zeus got the sky, Poseidon the sea and Pluto the kingdom of the dead.

When someone died, the god Hermes led his soul to the river Acheron. Charon, the ferryman of souls, after receiving the obol (which was already placed in the mouth of the dead) carried the soul to the entrance of the underworld. The souls that could not pay the obol were doomed to wander eternally on the riverside.

Charon’s journey ended in Acherusia Lake. The Gates of Hades were placed in the bowels of the lake, where Cerberus, the monstrous three-headed dog, was guarding the entrance. Nearby, next to the ancient Mycenaean colony of Ephira there was the Oracle of Acheron, where visitors, after several days of preparation, could communicate with the spirits of the dead.

The king of the underworld, Pluto, did not allow his nationals to return to the world of the living. But he allowed his servants, though, Keres and Furies. Keres, the deities of the underworld, could visit the world of the living and cause sudden deaths to the mortals, and Furies were hunting those who had committed a crime.

Pluto was captivated by the beauty of Persephone and wanted her to be his wife, but Demeter did not consent to this marriage. She knew her daughter would be forced to live in the world of shadows forever.

Someday, while Persephone was picking flowers along with the Oceanid nymphs, her attention was caught by a narcissus. She approached the flower, and while trying to cut it, the earth cracked and Pluto with his chariot appeared in front of her. He abducted Persephone and led her to the underworld where he forced her to the much wanted marriage.

Demeter, devastated by the abduction of her daughter, left nothing on earth to blossom and fructify. The main reference to the lamentation of Demeter for the loss of Persephone was her sitting on a rock at the sanctuary of Eleusis. This rock is called "Mourning Rock".

Zeus, realizing that people were starving because of the death of the earth, sends a message to Pluto with Hermes and requests the release of Persephone. Finally, Persephone is forced to live in the kingdom of the dead for four months a year. It is the period that Demeter mourns and winter dominates on earth. The rest of the year Persephone lives with her mother, who is happy and allows nature to blossom again.

The flat cave "Plutonion" is pictured on the cover of "The entrance". The slits in its inner walls symbolize the passage to the underworld. The sculptures found around the cave are dedicated to Pluto, Demeter and Persephone and connect the history of the cave with the Eleusinian Mysteries, the most respected mystery rites of ancient Greece.		  
 
 
 
"Περσεφόνη: Η βασίλισσα του Κάτω Κόσμου"
Μυθολογική ανασκόπηση
 
  Πολύ πριν τη δική μας εποχή, όταν τον κόσμο κυβερνούσαν ακόμα οι Ολύμπιοι Θεοί, γεννήθηκε η Περσεφόνη, κόρη του θεού Δία και της θεάς Δήμητρας. Η Δήμητρα (από το «Δημήτηρ» που σημαίνει «Μητέρα της Γης») ήταν η θεά της γεωργίας και της γονιμότητας, αλλά και προστάτιδα του γάμου και της μητρότητας. Δίδαξε στον Τριπτόλεμο, γιο του βασιλιά της Ελευσίνας Κελεό, την καλλιέργεια του σιταριού κι εκείνος με τη σειρά του τη δίδαξε στον υπόλοιπο κόσμο.

Ο Πλούτωνας (ή «Άδης», δηλαδή αυτός που δεν φαίνεται), ήταν αδερφός του Δία και του Ποσειδώνα. Οι τρεις θεοί πολέμησαν εναντίον των Τιτάνων και μετά τη νίκη τους μοιράστηκαν με κλήρο την εξουσία του κόσμου. Ο Δίας πήρε τον ουρανό, ο Ποσειδώνας τη θάλασσα και ο Πλούτωνας το βασίλειο των νεκρών.

Όταν πέθαινε κάποιος, ο θεός Ερμής ήταν ο ψυχοπομπός που οδηγούσε την ψυχή του στις όχθες του ποταμού Αχέροντα. Εκεί, τον περίμενε ο βαρκάρης των ψυχών, ο Χάροντας, ο οποίος έναντι ενός οβολού (που ήταν ήδη τοποθετημένος στο στόμα του νεκρού) μετέφερε την ψυχή στην είσοδο του κάτω κόσμου. Οι ψυχές που δεν μπορούσαν να πληρώσουν ήταν καταδικασμένες να περιπλανώνται και να βασανίζονται αιώνια στις όχθες του ποταμού.

Το ταξίδι του Χάροντα τελείωνε στην Αχερουσία Λίμνη. Στα έγκατά της βρίσκονταν οι Πύλες του Άδη, τις οποίες φρουρούσε ο Κέρβερος, ο τερατόμορφος σκύλος με τα τρία κεφάλια. Εκεί κοντά, δίπλα στην αρχαία Μυκηναϊκή αποικία της Εφύρας, βρίσκεται το Νεκρομαντείο του Αχέροντα, όπου οι επισκέπτες, μετά από πολυήμερη προετοιμασία, μπορούσαν να επικοινωνήσουν με τα πνεύματα των νεκρών τους.

Ο βασιλιάς του κάτω κόσμου, ο Πλούτωνας, δεν επέτρεπε σε κανέναν από τους υπηκόους του να ξαναγυρίσει στους ζωντανούς. Το επέτρεπε όμως στους υπηρέτες του, τις χθόνιες θεότητες Κήρες που με την παρουσία τους στον κόσμο των ζωντανών προκαλούσαν αιφνίδιους θανάτους, αλλά και στις Ερινύες που κυνηγούσαν όσους είχαν διαπράξει κάποιο έγκλημα.

Ο Πλούτωνας είχε γοητευτεί από την ομορφιά της Περσεφόνης και την ήθελε για γυναίκα του. Η Δήμητρα όμως, δεν έδινε τη συγκατάθεσή της για το γάμο, αφού γνώριζε πως η κόρη της θα ήταν αναγκασμένη να ζει για πάντα στο κόσμο των σκιών. Μία μέρα που η Περσεφόνη μάζευε λουλούδια μαζί με τις Ωκεανίδες νύμφες, της τράβηξε την προσοχή ένας νάρκισσος. Πλησίασε προς το άνθος και στην προσπάθεια της να το κόψει, άνοιξε η γη και εμφανίστηκε μπροστά της ο Πλούτωνας με το άρμα του. Την απήγαγε και την οδήγησε στον κάτω κόσμο όπου την έκανε γυναίκα του.

Η Δήμητρα, συντετριμμένη από την εξαφάνιση της κόρης της, δεν άφηνε τίποτα πλέον επάνω στη γη να ανθίσει και να καρποφορήσει. Χαρακτηριστική αναφορά στον θρήνο της θεάς Δήμητρας για την αρπαγή της Περσεφόνης, είναι οι στιγμές του μοιρολογιού της, όντας καθισμένη πάνω σε έναν βράχο του ιερού χώρου της Ελευσίνας. Ο βράχος αυτός ονομάστηκε «Αγέλαστος Πέτρα».

Ο Δίας, βλέποντας πως οι άνθρωποι άρχισαν να μαστίζονται από την πείνα λόγω της παύσης της καρποφορίας, στέλνει τον Ερμή στον Πλούτωνα, για να του ζητήσει να ελευθερώσει την Περσεφόνη. Τελικά, η Περσεφόνη θα ζει στο βασίλειο των νεκρών για τέσσερις μήνες και θα επικρατεί χειμώνας. Τον υπόλοιπο καιρό θα ζει επάνω στη γη και θα είναι η περίοδος της καρποφορίας και της ανθοφορίας.

Στο εξώφυλλο του "The entrance" εικονίζεται το αβαθές σπήλαιο «Πλουτώνειον», του οποίου οι σχισμές στα εσωτερικά τοιχώματά του, αποτελούσαν συμβολικά περάσματα στον κάτω κόσμο. Τα γλυπτά που βρέθηκαν στον περίβολο του σπηλαίου και είναι αφιερωμένα στον Πλούτωνα, τη Δήμητρα και την Περσεφόνη, συνδέουν το σπήλαιο με τα Ελευσίνια Μυστήρια, που ήταν οι πιο σεβαστές μυστηριακές τελετές της αρχαίας Ελλάδας.		  
 
 
 
BROCHURE     LICENSE     HELP